Ik ontmoette de Braziliaanse percussionist Naná Vasconcelos zo’n dertig jaar geleden. Hij was een van de meest creatieve musici van de wereld.
“Als ik schreeuw, is het de kreet van een wild dier”
Voor Naná kon een percussionist letterlijk van alles gebruik maken. “Een percussionist is niet zozeer een ritme-maker als wel iemand die met kleuren werkt, met timbres”, zei hij. Hij werkte mee aan enkele projecten van de Newyorkse (maar in Brazilië geboren) avant-garde gitarist Arto Lindsay en was daarbij te horen op platen met een atmosfeer van underground, met heavy gitaren en donkere, vervormde vocalen. Het was interessant om te doen maar verder niet echt zijn wereld, meende hij. “Maar ik begon op een gegeven moment wel waardering te krijgen voor de manier waarop zij werken, hun dingen zeggen. Het heeft me alleen tijd gekost, voordat ik echt deel uitmaakte van waar zij mee bezig waren. Ik werk met de instincten van het oerwoud, primitieve geluiden. Als ik schreeuw, is het de kreet van een wild dier. Als Arto Lindsay schreeuwt, is dat de roep van de stadsjungle. Hij werkt veel meer abstract, terwijl wat ik doe poëtisch is, van een Braziliaanse gevoeligheid die zijn wortels heeft in zowel het katholicisme als oude voodoo-rituelen.”
Naná Vasconcelos werd op 2 augustus 1944 geboren in Recife in Noord-Oost Brazilië en overleed in diezelfde stad op 9 maart 2016
Luister naar Naná Vasconcelos: A Day In The Amazon (Um Dia No Amazonas)