Justin Sullivan (Foto © Thibaut Lafaye)
Er zijn van die albums die bij beluistering voelen als een soort van thuiskomen. “Surrounded” van Justin Sullivan is er zo een. En toegegeven, het feit dat ik van ongeveer dezelfde leeftijd ben als de frontman van New Model Army zal daar zeker aan bijdragen. Tegelijkertijd laat Justin Sullivan zich op “Surrounded” niet zozeer horen als een troubadour van zijn generatie, maar als troubadour tussen generaties, een zanger en liedjesschrijver die met inzet van zijn wortels optimaal de weg uit de donkere stegen van de geschiedenis naar de wegen van de toekomst weet uit te zetten.
Een van de meest aansprekende nummers op “Surrounded” is “Sao Paulo”.
Het gemis van vrienden en heimwee naar het plezier van het kleurrijke leven, in materiële zin misschien arm maar spiritueel rijk, bepalen aanvankelijk Justin Sullivan’s, door contrabas en harp gedragen, positief dichterlijke sfeerschets van de nachtelijke, Braziliaanse metropool:
And the busses rattle over the potholes and the night falls so fast
And the lime and the sugar, strong is the taste of life
And the veil is so thin between the spirit world and this
And the warm wind blows through it and touches like a kiss on the lips
Maar dan is er de twist in de tekst en gaat de sfeer van vrolijkheid en samba naar een andere, rauwere en donkere werkelijkheid, over gestolen land, de vernietiging van het woud, leugens:
And all the land was stolen, guarded and sown
There are fires in the forests and emptied villages
And people arrive from everywhere
High cheek-boned, sunken eyes, beautiful faces
Eind vorig jaar kwam er een aansprekende video uit van “Sao Paulo”.
Justin Sullivan treedt 28 mei 2022 op in De Pul in Uden